Kot cymric pochodzi z wyspy Mann i w praktyce byłby to długowłosy kot Manx, w rzeczywistości obie rasy mają te same cechy fizyczne i genetyczne. Nie jest znane z całkowitą pewnością pochodzenie tego kota, który pojawił się naturalnie na wyspie Mann, ale niektórzy kanadyjscy hodowcy twierdzą, że jest jego ojcostwem. W każdym razie pojawiły się one w miotach kotów Manx jako spontaniczne mutacje długowłose.
Ich cechą szczególną jest to, że są całkowicie pozbawione ogona, podobnie jak rasa kotów Manx, i są dość rzadkie, ponieważ krzyżówki kotów posiadających ogon z kotami nieposiadającymi ogona muszą być dokonywane, a mimo to niewiele kociąt przeżywa, ze względu na gen braku ogona. Gen ten jest uważany za półletalny, ponieważ jeśli kocięta odziedziczyły ten gen od obojga rodziców, nie kończą swojego rozwoju i umierają w łonie matki. Jeśli zamiast tego odziedziczą ją tylko po jednym z rodziców, udaje im się przeżyć.
O tym kocie, ciekawym i fascynującym, krąży kilka legend. W jednym z nich jest powiedziane, że kiedy Noe wołał zwierzęta, aby je wsadzić na arkę, ten kot spał; obudził się w ostatniej chwili i pobiegł w stronę arki, zanim zamknęły się drzwi, ale nie zdążył przejść przez wszystko i zamykające się drzwi odcięły mu ogon. Istnieje jeszcze kilka innych legend, ale najbardziej prawdopodobna jest hipoteza, że jego prawdziwe pochodzenie związane jest z handlem morskim pomiędzy Fenicją a Japonią. Marynarze przewozili na statkach japońskie koty z podkręconym ogonem w celu łapania myszy, tworząc w ten sposób przez przypadek tę rasę.
Charakter kota cymrickiego
Kot Cymric jest kotem spokojnym, opanowanym i bardzo towarzyskim. Dobrze dogaduje się praktycznie z każdym, zarówno z innymi zwierzętami, jak i z dziećmi oraz osobami starszymi. Jest bardzo inteligentny, łatwo się uczy, a nawet potrafi nauczyć się kilku rzeczy samodzielnie.
Nie lubi być sam przez dłuższy czas, więc jeśli musisz zostawić go samego na większą część dnia, dobrze byłoby zapewnić mu towarzysza, innego kota lub nawet psa. Dobrze dogadują się również z dużymi psami. Uwielbia się bawić i z tego powodu nadaje się również dla rodzin z dziećmi, wobec których wykazuje dużo cierpliwości. Potrafi ocenić różne sytuacje w konkretnym momencie, okazując się kotem naprawdę nieustraszonym.
Jest kotem żywiołowym, uwielbiającym się bawić, biegać, wspinać, jest też doskonałym myśliwym, ale nie gardzi komfortem i ciepłem domowego zacisza, zachowując się jak kot potulny i spokojny.
Z obcymi, po początkowej chwili nauki, udaje się znaleźć porozumienie, wszystko zależy od tego, czy uda się zdobyć jego zaufanie.
Wygląd kota cymrickiego
Kot Cymric jest kotem średniej wielkości, z powodu bardzo gęstego i długiego futra wygląda na większego niż jest w rzeczywistości. Jest mocny, o silnej muskulaturze. Jego wygląd jest wszystko wokół, od głowy, okrągłe rzeczywiście, do oczu, do zadu. Przednie łapy są krótsze od tylnych, dlatego kot ten ma bardzo specyficzny chód, kiedy się porusza wygląda jak piłka tocząca się po ziemi.
Jego cechą charakterystyczną oprócz półdługich włosów jest brak ogona, podobnie jak u jego kuzyna Manxa. Istnieją jednak 4 typy kotów cymrickich, właśnie ze względu na ogon. Rumpy, gdzie ogon jest praktycznie całkowicie nieobecny. The Riser, który ma od 1 do 3 kręgów od kości krzyżowej i to sprawia, że wyczuwalne niewielkie wzniesienie na wysokości ogona. The Stumpy, który ma od 1 do 3 kręgów ogonowych i dlatego ma mały kawałek ogona i wreszcie Longy, który ma ogon średniej długości.
Sierść jest średniej długości z podwójnym podszerstkiem, dlatego jest bardzo gęsta i gruba. Jest bardzo miękka w dotyku i może mieć różne kolory i wzory.
Pielęgnacja i zdrowie kota cymrickiego
Kot ten ma średnią długość życia około 15 lat. Jest to solidna i zdrowa rasa, ale może być narażona na niektóre choroby dziedziczone genetycznie, takie jak zespół Manx, który występuje, gdy zmutowany gen blokuje wzrost kręgosłupa. Stała i dokładna higiena jamy ustnej jest zalecana, ponieważ może dojść do rozwoju chorób takich jak zapalenie dziąseł i kamień nazębny.
Jeśli chodzi o pielęgnację jego sierści, musi być często szczotkowany; dwa lub trzy razy w tygodniu co najmniej. Jego długi włos nie ulega jednak sfilcowaniu i dość łatwo utrzymać go na miejscu. Traci jednak dużo włosów, zarówno podczas pierzenia, jak i w innych okresach.
