Pochodzenie rasy australijskich psów silky terrier jest wyraźnie australijskie. Wywodzi się z krzyżówek Yorkshire teriera i teriera australijskiego, a według niektórych pierwsze Silky to przypadkowo urodzone teriery australijskie o jedwabistej sierści. Inni uważają, że była to prawdziwa próba stworzenia nowej rasy. Jego przodkowie to m.in. skye, norwich, cairn i manchester.
Podczas gdy większość psów w Australii została wyselekcjonowana jako zwierzęta pracujące, silky teriery zostały wybrane jako psy do towarzystwa.
Początkowo rasa ta znana była jako Sydney silky, ponieważ hodowano ją głównie w mieście Sydney, ale w czasie i po II wojnie światowej amerykańscy żołnierze, którzy stacjonowali w Australii, przywieźli silky teriery do Stanów Zjednoczonych, co zapoczątkowało bardzo ważną amerykańską hodowlę. Niestety poza Ameryką i Australią pies ten jest mało znany w pozostałych częściach świata.
Do 1929 roku nie rozróżniano australijskiego teriera, australijskiego silky teriera i Yorkshire teriera; dopiero w 1958 roku rasa ta została oficjalnie uznana za silky teriera. Główną cechą, która odróżnia go od pozostałych dwóch ras jest bardzo długa i jedwabista sierść.
Charakterystyka rasy psów Australian Silky Terrier
Australian Silky Terrier jest psem bardzo inteligentnym, odważnym, czujnym i chętnym do zabawy. Uwielbia towarzystwo swojej rodziny, ale jest bardzo przywiązany i zależny od swojego właściciela. Ze względu na swój łagodny temperament nadaje się dla dzieci i jest doskonałym towarzyszem przygód, zarówno w domu jak i na zewnątrz.
W mieszkaniu, dzięki swoim niewielkim rozmiarom, nie sprawia kłopotów, ma bardzo grzeczny charakter, jest bardzo czysty, nie gubi sierści i nie brudzi w domu. Posiada żywiołowość, przyjacielskość i przywiązanie najlepszych terierów.
Pomimo swojej wielkości Silky Terrier jest również wykorzystywany jako pies stróżujący, będąc doskonałym szczekaczem. W stosunku do obcych jest dość przyjazny, choć potrzeba trochę czasu, aby nabrał zaufania; przyjazny wobec psów, a nawet kotów, ale jako świetny łowca myszy gorzej dogaduje się ze świnkami morskimi, chomikami i królikami.
Szkolenie Silky Terriera jest bardzo łatwe, ponieważ jest to pies bardzo inteligentny, o ciekawskiej naturze, bardzo chętny do nauki. Wymaga jednak stanowczego i autorytarnego wychowania, bo jak każdy terier jest nieco uparty.
Wygląd psa rasy Australian Silky Terrier
Australijski Silky Terrier jest małym psem, mierzącym około 23 centymetrżw w kłębie i ważącym od 3,5 do 4,5 kilogramżw, suka nieco mniej. Jest to pies zwarty, krótki, średniej długości, o mocnej i eleganckiej budowie. Nogi są krótkie, drobnokościste, ale silne, z tylnymi nogami zdolnymi do skakania. Ogon jest krótki, wysoko osadzony i noszony prosto. Niestety w krajach, gdzie jest to dozwolone, często jest amputowana. Ruch Silky’ego jest bardzo harmonijny, swobodny i pewny.
Czaszka jest płaska i nie pełna między oczami, z kępką delikatnych jedwabistych włosów, które nie opadają na czoło ani na oczy. Trufla jest czarna, oczy są małe, okrągłe i nie wydatne, bardzo ciemnego koloru, o żywym i inteligentnym wyrazie. Uszy są małe, w kształcie litery V, z cienką małżowiną, wysoko osadzone na czaszce, proste, całkowicie pozbawione długich włosów. Głowa również pokryta jest gęstym, miękkim i jedwabistym futrem, które jednak pozostawia oczy wolne.
Sierść jest tym, co odróżnia Silky od innych małych terierów; jest ona płaska, delikatna, błyszcząca i jedwabista, i jest bardzo piękna. Sierść może osiągnąć długość 13-15 centymetrów w obszarze od za uszami do linii włosów ogona, podczas gdy przednie i tylne kończyny nie są pokryte długimi włosami. Sierść składa się z pojedynczej długiej i jedwabistej warstwy. Kolory sierści wahają się od niebieskiego do szaroniebieskiego. Niebieskie odcienie stają się bardziej widoczne około 17-18 miesiąca, czasami można również znaleźć małe czerwonawe plamki. Szczenięta są często czarne.
Zdrowie i pielęgnacja psów rasy Australian Silky Terrier
Australian Silky Terrier jest bardzo wytrzymałym psem, który prawie nigdy nie choruje, ale jako pies towarzyszący najlepiej trzymać go w domu. Nie szczególnie poważnymi zaburzeniami mogą być: choroba Legg-Calvé-Perthesa, choroba krążka międzykręgowego, dysplazja stawu łokciowego, zwichnięcie rzepki, ale także cukrzyca, padaczka i zapadanie się tchawicy. Jego żywotność wynosi od 12 do 15 lat.
Jego sierść musi pozostać jedwabista i dlatego musi być regularnie szczotkowana. U osobników mieszkających na wsi, nawet raz dziennie. Jest o wiele łatwiejszy w obsłudze niż Yorkshire, należy tylko unikać gromadzenia się nadmiaru martwych włosów i plątaniny, które mogą tworzyć się ze względu na jego długość. Wypadanie włosów jest opanowane.
Jeśli chodzi o żywienie, nie ma szczególnych środków ostrożności, które należy podjąć; dobrze zbilansowane posiłki i stały wysiłek fizyczny są wystarczające, aby uniknąć problemów z nadwagą.
