Pochodzenie rasy gryfoników brukselskich, jak sama nazwa wskazuje, jest belgijskie. W przeszłości były one rozpowszechnione nie tylko w Belgii, ale także w Holandii i północnej Francji, gdzie, również dzięki królowej Belgii Marii-Enrichette, która była wielką miłośniczką tej rasy, stały się popularne jako psy do towarzystwa. Początkowo były używane do tropienia gryzoni w stajniach i jako strażnicy powozów.
Po początkowej popularności, podczas pierwszej wielkiej wojny, rasa ta znalazła się na skraju wyginięcia; została później odzyskana przez Brytyjczyków.
Istnieją różne hipotezy na temat jej pochodzenia; najbardziej prawdopodobna jest ta, że pies ten, wraz z belgijskim gryfonem i małym braminem, wywodzi się od małego psa o twardej sierści, zwanego smousje, który zawsze żył w rejonie Brukseli. Następnie, w XIX wieku, wkład King Charles spaniela i mopsa dał czarną i krótką sierść i utrwalił obecny typ rasy. Inni przodkowie są wskazani wśród Yorkshires, affenpinschers, sznaucerów karłowatych. Krzyżówki belgijskiego gryfona z mopsem dały również brahminy i gryfony.
Do dziś nie jest zbyt dobrze znany, niewiele okazów można znaleźć w Holandii i Stanach Zjednoczonych. Ze względu na swój bardzo mały rozmiar jest dziś uważany za psa do towarzystwa.
Charakter psów rasy gryfonik brukselski
Charakter gryfonika brukselskiego ma kilka aspektów; z jednej strony jest obdarzony rzadkim duchem niezależności, z drugiej strony jest bardzo czuły i bardzo przywiązuje się do swojego właściciela, od którego pragnie i niemal domaga się najwyższej uwagi. Chce być w centrum uwagi i robi wszystko, aby tak się stało. W stosunku do rodziny jest lojalny i czuły, i chociaż jest klasycznym psem domowym, nie lubi zbytnio obsługi, chyba że sam o to poprosi, więc nie nadaje się dla rodzin z małymi dziećmi.
Jest również bardzo żywy i ciekawy, wrażliwy, pewny siebie i zrównoważony. Jest również bardzo inteligentny i zawsze czujny. Potrzebuje jednak właściciela, który nie da mu zbyt wiele liny, w rzeczywistości musi być w stanie przeciwstawić się swojemu dumnemu i zdeterminowanemu charakterowi, a szkolenie od szczenięcia jest niezbędne, aby nie ryzykować znalezienia dorosłego psa, który jest trudny w obsłudze i zawsze gotowy do skorzystania z każdej okazji, aby dostać to, czego chce.
Jest dobrym stróżem, odważnym i świetnym szczekaczem, dlatego jest bardzo przydatny jako pies stróżujący. Jest również przyzwyczajony do życia w mieszkaniu, ale jego ideałem byłoby życie w domu z ogrodem, ponieważ uwielbia przebywać na świeżym powietrzu i musi uwolnić swoją energię i zaspokoić swoją ciekawość. Wobec obcych może być nieufny i źle znosi samotność. Dlatego nie nadaje się dla osób, które są poza domem przez większość dnia. Pozostawiony sam sobie może okazać się dość destrukcyjny w domu.
Wygląd psów rasy gryfonik brukselski
Gryfonik brukselski to mały, ale zwarty i wytrzymały pies. Od innych gryfonów belgijskich odróżnia go twarda, gęsta i kudłata sierść, której kolor jest wyłącznie czerwonawy, czasem tylko z odrobiną czerni na głowie.
Wielkość nie jest wyrażana w kłębie, ale w wadze, rozróżniając dwa rozmiary: dla standardowego osiąga 5 kilogramów, dla małego 3 kilogramy. Tułów jest szeroki i głęboki i jest przymocowany do kończyn średniej długości, zakończonych krótkimi, zaokrąglonymi łapami z czarnymi paznokciami i opuszkami. Jego chód jest regularny i rytmiczny. Jego budowa jest masywna i silna, a jednocześnie elegancka i dynamiczna. Ogon jest zakręcony i wysoko osadzony.
Samiec mierzy od 20 do 28 centymetrów i waży od 3 do 6 kilogramów. Pomiędzy samcami i samicami nie ma znaczących różnic w wadze i wzroście.
Głowa jest szeroka, okrągła z wypukłym czołem. Trufla jest szeroka z szerokimi, czarnymi nozdrzami i znajduje się na wysokości oczu. Kufa, która jest raczej krótka, jest prognatyczna i nieproporcjonalna w stosunku do ciała. Oczy są duże, okrągłe, ciemne, wystające; jego wyraz jest odważny, inteligentny i bardzo dumny. Uszy są małe, osadzone wysoko i zagięte do przodu.
Bardzo widoczne są włosy na kufie, które tworzą krzaczastą brodę i wąsy.
Sierść wydaje się gładka, pełna i przyjemna w dotyku. Kolor jest czerwonawy, prawie całkowicie z wyjątkiem wąsów i dłuższych kępek na brodzie, które mogą być czarniawe.
Pielęgnacja i zdrowie psów rasy gryfonik brukselski
Gryfonik brukselski jest psem odpornym, ale mimo to mogą rozwinąć się u niego pewne choroby dziedziczne. Może cierpieć na dysplazję stawów biodrowych, zespół niedrożności dróg oddechowych, wodogłowie, alergie skórne itp. Ponadto jego krótka kufa powoduje częste łzawienie, więc fałd skóry między czołem a nosem musi być często czyszczony, aby uniknąć stanu zapalnego. Jego średnia długość życia wynosi około 13 lat, ale może z łatwością osiągnąć 15 lat, a nawet je przekroczyć.
Przed zimnem jego podszerstek zapewnia mu sporą ochronę, natomiast obawia się bardzo wysokich temperatur, przed którymi należy go chronić.
Jeśli chodzi o odżywianie, jego dieta musi być zrównoważona i kontrolowana, ponieważ może rozwinąć się otyłość, a oprócz diety musi również dużo ćwiczyć.
Pielęgnacja jest bardzo prosta, wystarczy regularne cotygodniowe szczotkowanie, jednak zaleca się również pielęgnację przez profesjonalistę kilka razy w roku. Wypadanie włosów jest umiarkowane.
