Kot Khao Manee jest jednym z najrzadszych kotów na świecie, jeśli nie najrzadszym. Do końca XIX wieku nikt nie wiedział o nim poza Tajlandią, skąd pochodzi, a nawet w tym regionie nie ma ich zbyt wiele i groziło im nawet wyginięcie. Specjalista od zagrożonych gatunków postanowił sprowadzić tę rasę do Stanów Zjednoczonych, aby stworzyć farmy hodowlane i rozmnażać ją. Było to w 1999 roku.
Rasa ta jest bardzo stara, wzmianki o niej znaleziono w „Tamra Meow”, ilustrowanym rękopisie z 1350 roku, z nazwą Khao Plort. W Tajlandii, jego kraj pochodzenia, jest uważany za szczęśliwy urok zwierzęcia, nawet król Syjamu, ktżry rządził tym regionem od 1868 do 1910, mżwi się, że ukrył te koty, gdy Anglicy i Francuzi przybyli na te terytoria, w obawie, że mogą one być skradzione przez tych cudzoziemcżw. Dał im syjamskie, podając je jako rasę królewską, tylko dla zachowania tego gatunku.
Nazywano go Khao Plort, co oznacza cały biały, podczas gdy teraz nazywa się Khao Manee i znany jest również jako kot o diamentowych oczach, ze względu na jego naprawdę spektakularne oczy.
To właśnie amerykańska hodowczyni Colleen Freymuth, specjalizująca się w ochronie zagrożonych gatunków, rozpoczęła selekcję do hodowli tej rasy. Później hodowlą zajął się Francuz Frédéric Goedert, który kontynuował hodowlę i przez wiele lat był jedynym hodowcą Khao Manee na Zachodzie.
Ciekawostka: te niezwykle rzadkie koty są również bardzo drogie, zaczynając od minimum 10,00 euro aż do 15,000, co czyni je jednymi z najdroższych istniejących ras.
Charakter kota Khao Manee
Khao Manee jest bardzo czułym, ciekawskim, wesołym i bardzo inteligentnym kotem. Jest zwierzęciem bardzo potulnym i uwielbia w szczególności kontakt z ulubionym człowiekiem, którego ubóstwia w bardzo silny sposób, chociaż jest towarzyski w stosunku do wszystkich członków rodziny, w tym zwierząt. Nie lubi być sam, więc nie jest odpowiedni dla tych, którzy są poza domem przez wiele godzin; w tym przypadku dobrze jest dać mu kociego towarzysza, z którym może dotrzymać towarzystwa.
Ze względu na swoją cierpliwość i brak agresywności jest idealny dla dzieci, które znajdą w nim niestrudzonego towarzysza zabaw. Ceni sobie jednak chwile spokoju, gdzie może spać, może na kolanach swojego człowieka. Są to klasyczne koty mieszkaniowe, pod warunkiem, że mają mały kącik, w którym mogą się wspinać, kilka wysokich półek, drapak i zabawki.
Lubi witać się z ludźmi, którzy przychodzą do domu i ma pewną osobliwość, jest bardzo rozmowny, a na wszystko komunikuje się potężnym miauczeniem. Jest dość hałaśliwy. Przy odpowiednim wprowadzeniu Khao Manee dobrze dogaduje się również z psami.
Wygląd kota Khao Manee
Khao Manee jest kotem średniej wielkości, samiec osiąga maksymalnie około 5 kilogramów, samica o kilogram mniej. Jego ciało jest nitkowate i smukłe, zwinne i muskularne. Ma elegancką sylwetkę, cienkie nogi, przednie są nieco krótsze od tylnych. Ogon jest duży, gruby w miejscu połączenia, z zaokrąglonym końcem.
Głowa jest trójkątna, o bardzo zaokrąglonych rysach i uwypuklonych kościach policzkowych. Uszy średniej wielkości są bardzo otwarte. Ale szczególną cechą tego kota są oczy. Mają kształt klejnotu, są lekko skośne, o bardzo przenikliwym spojrzeniu. Bardzo się wyróżniają na jego całkowicie białym płaszczu. Kolor zmienia się od bardzo jasnoniebieskiego do szafirowego, przechodząc przez szmaragdową zieleń i żółć. Bardzo często są to dwa różne kolory.
Włosy płaszcza są krótkie, gładkie, przylegające do ciała i bardzo miękkie, nawet jeśli prawie nie ma podszerstka. Kolor: czysto biały. Nos, opuszki pod łapami i skóra są różowe. Szczeniaki również rodzą się różowe, a po kilku miesiącach zaczynają nabierać koloru, który je charakteryzuje, czyli gronostajowej bieli.
Zdrowie i opieka nad kotem Khao Manee
Średnia długość życia Khao Manee wynosi około 15 lat. Nie odnotowano predyspozycji do konkretnych chorób genetycznych, kot ten może cierpieć na choroby wspólne dla wszystkich kotów. Chociaż jest biały i normalnie wszystkie białe koty mają problemy ze słuchem, ten kot wydaje się mieć mniej niż inne białe rasy, nawet jeśli głuchota może dotknąć go również.
Ponieważ prawie nie ma podszerstka, nie toleruje zbytnio zimna, dlatego dobrze jest w zimnych porach roku nie narażać go na przeciągi. Dla tego, co dotyczy alimentacji, nie jest podatny na otyłość, ale dieta ma być wykonane ze szczegżlną uwagę na ruch, ktżry normalnie robi.
Jeśli chodzi o pielęgnację jego sierści, to jest to kot, który bardzo dba o swoją higienę, dlatego wystarczy raz w tygodniu przetrzeć go wilgotną szmatką i wyszczotkować. Ponieważ prawie nie posiada podszerstka, nie traci go zbyt wiele.
