Rasa kota himalajskiego została stworzona przez człowieka, w rzeczywistości jest to krzyżówka kota perskiego, od ktżrego wziął cechy fizyczne, i kota syjamskiego, od ktżrego wziął fizjonomię charakteryzującą go. Nie pochodzi on z Himalajów, jak sugeruje jego nazwa, ale raczej pochodzi od szwedzkiego genetyka pana Tjbbesa. Jego imię, kot himalajski, pochodzi od podobieństwa koloru jego sierści do królika himalajskiego.
Jego historia jest wyjątkowa; szwedzki genetyk Tjbbes zaczął krzyżować koty syjamskie z długoowłosymi, pracując nad zidentyfikowanym przez siebie genem colourpoint. Ale prawdziwa rasa urodziła się około lat 50-tych, kiedy amerykańskiej Marguericie Goforth udało się wyprodukować długo oczekiwany perski punkt barwny.
Dla niektórych jest to prawdziwa rasa, dla innych jest to pod-rasa perska z wyjątkiem niebieskich oczu i kolorystyki punktowej, ale nadal jest to bardzo popularna rasa zarówno w Europie i Stanach Zjednoczonych.
Charakter kota himalajskiego
Kot himalajski wziął trochę od obu swoich przodków; od Persów wziął spokojny charakter, od Syjamów wziął zabawny i towarzyski. Lubi dużo grać, ale nie jest natrętny. Uwielbia przebywać w towarzystwie i jest również wspaniałym mówcą, jego głos, typowy dla Syjamów, jest żywy, ale przyjemny i sprawia, że często słychać go w towarzystwie mruczenia.
Uwielbia być w centrum uwagi i być z ludźmi. On nie może znieść samotności. Potrafi spędzać godziny na swoich ludzkich kolanach rozpieszczając się. Jest to kot, który woli ciepło domu od wyjść w ogrodzie, chce komfortowego i cichego otoczenia i nie lubi zmian i obcych. Tak naprawdę, będzie biegał do ukrycia, gdy osoba, której nie zna, wejdzie do domu.
Będąc towarzyskim, żyje również dobrze z innymi zwierzętami, a będąc wesołym, uwielbia być z dziećmi, o ile są one ciche i wiedzą, jak się z nimi zachowywać.
Pojawienie się kota himalajskiego
Jest to kot średniej wielkości, o budowie zbliżonej do perskiej, a więc okrągłych kształtach, krótkich nogach i umięśnionym, solidnym ciele. Głowa jest okrągła, uszy małe i dobrze rozmieszczone, oczy są spektakularne, w kolorze przechodzącym od najbardziej intensywnego niebieskiego do niebieskiego i są duże i okrągłe. Kot himalajski jest w dwóch typach, jak perski, czyli tradycyjny lub z bardziej zmiażdżonymi rysami. Ogon nie jest bardzo długi, ale proporcjonalny do ciała i jest bardzo gruby.
Ale piękno tego kota jest w jego futrze. Ma bardzo grube, miękkie i cienkie włosy, z bardzo obfitym podkładem. Podstawa sierści jest biała, tylko jej końce są kolorowe (uszy, twarz, nogi, ogon). Gorgera jest bardzo gruba. Punkty kolorystyczne jego powłoki są liczne, od kremowej, przez liliową, czekoladową, niebieską, po ognistobrązową. Kontrast między przebarwieniem ciała, jasnym, a końcówkami, ciemnymi, musi być jak najbardziej ostry. Im wyraźniejszy kontrast, tym cenniejszy jest kot.
Zdrowie i opieka nad kotem himalajskim
Ogólnie rzecz biorąc, Himalajczyk jest silnym i długowiecznym kotem, który nie ma szczególnych problemów z odżywianiem i chorobami genetycznymi. Zgnieciony ryj jak perski może mieć problemy z oddychaniem. Ze względu na skłonność do łzawienia, jego oczy powinny być zawsze czyste, aby uniknąć infekcji. Nie wykonując dużo ćwiczeń kot ten ma tendencję do przybierania na wadze i dlatego, aby utrzymać dobrą kondycję, należy stosować dobrze zbilansowaną dietę.
To bardzo ważne, aby dbać o sierść tego kota, powinien być szczotkowany i czesany codziennie, aby zapobiec powstawaniu węzłżw, a także dobrze jest wykąpać się co 15 do 20 dni z określonego szamponu i odżywki. Typowy dla Persów, ten kot ma tendencję do utraty dużej ilości włosów.
