Korat Cat jest bardzo stara rasa, i naturalne, to znaczy, że nie został stworzony przez ludzi i rozwinął się w Tajlandii, a dokładnie na płaskowyżu Korat, gdzie większość z tych kotżw znajdują. Również dzięki izolacji obszarów, na których była ona bardziej skoncentrowana, zachowała się jak w czasach starożytnych do dziś. W Tajlandii nazywany jest również Si-Sawat, czyli talizman szczęścia. W rzeczywistości był on wręczany jako prezent dla nowożeńców, jako życzenie szczęśliwego i wygodnego życia małżeńskiego. Albo umieszczony w pobliżu kołyski dziecka wróży powodzenie w życiu noworodka. Do dziś jest on niesiony w procesji po wsiach, aby przebłagać nadejście deszczu.
Koty Korat w Tajlandii są rzadko kupowane: są one zazwyczaj dawane jako prezenty, ponieważ ich zdolność do przynoszenia szczęścia nie powinna mieć ceny. Są one uważane za bardzo cenny prezent zarezerwowany dla ludzi szlachetnych, dyplomatów, a nawet rodzin królewskich. Podczas gdy teraz w pozostałej części świata mają dość wysoką cenę, ponieważ są bardzo rzadkie.
Kot ten pojawia się nawet w książce z wierszami kotów, która datowana jest na rok 1350. W Europie kot ten pojawił się pod koniec XIX wieku, natomiast w Ameryce pierwsza para tych kotów pojawiła się w 1959 roku i rozpoczęto hodowlę tej rasy poprzez skrzyżowanie jej z kotami syjamskimi, pięć lat później standard rasy został uznany we wszystkich kocich stowarzyszeniach.
Charakterystyka kota Korat
Kot Korat nie jest kotem dla każdego. W rzeczywistości ma bardzo dominujący charakter i ma tendencję do podporządkowania wszystkich, zarówno zwierząt, jak i ludzi, swojej woli. Jest to zwierzę bardzo samodzielne, nie lubi warunkowania i narzucania, dlatego niełatwo będzie właścicielowi nawiązać z nim równorzędną relację opartą na szacunku i zaufaniu. Ale kiedy to się stanie, poznasz także najczulsze aspekty tych kotżw, ktżre stają się bardzo przywiązany do człowieka, ktżrego są zazwyczaj rżwnież zazdrosny, jeśli są inne zwierzęta w domu.
Współżycie tego kota z innymi zwierzętami nie jest łatwe, ponieważ ma on tendencję do bycia małym tyranem i chce robić wszystko po swojemu. Jeśli tylko respektuje się jego zasady, jest kotem wesołym i dobrze dogaduje się z dziećmi, ponieważ zabawa nigdy mu się nie znudzi. Nie można zostawić tego kota samego na długi czas, on bardzo cierpi z powodu samotności, i ani gry, ani inne zwierzęta nie mogą zastąpić dla niego postać jego ulubionego człowieka.
Jest kotem ciekawskim i bardzo inteligentnym, potrafi również naśladować postawy ludzkie i daje się prowadzić na smyczy. Samica tego gatunku jest bardziej przedsiębiorcza i samodzielna niż samiec, zwłaszcza wykastrowany, który okazuje się być znacznie spokojniejszy i bardziej refleksyjny.
Wygląd kota koratowskiego
Kot Korat jest średnio-mały kot, w rzeczywistości samiec może ważyć od 3 do 4,5 kg, samica nieco mniej. Ma smukłe, atletyczne i dobrze wyproporcjonowane ciało. Ma potężną muskulaturę, a jego tylne nogi są dłuższe niż przednie, co pozwala mu na wykonywanie bardzo wysokich skoków, niemal bez wysiłku.
Kufa tego kota jest wyjątkowa, ma kształt serca, z lekko spiczastą brodą. Oczy są duże, okrągłe i intensywnie zielone, uszy duże z okrągłymi końcówkami. Ogon jest średniej długości z zaokrąglonym końcem.
Kolor sierści Korata jest tylko jeden: szary. Ma jednak pewną cechę szczególną: każdy pojedynczy włos jest podzielony na trzy różne odcienie szarości: jasny u nasady, ciemniejszy w środku i całkowicie przezroczysty na końcu. Ta przejrzystość końcówek nadaje włosom jasny aspekt, który nadaje całej sierści srebrzystą jasność. Włosy są krótkie, jedwabiste, jasne i bardzo dobrze przylegają do fizjonomii.
Pielęgnacja i zdrowie kota koratowskiego
Kot ten ma bardzo długą żywotność, nawet do 30 lat. Korat może być dotknięty chorobą genetyczną zwaną gangliozydozą. Ma tendencję do zanikania z pokolenia na pokolenie, ale nadal jest obecny w niektórych rodzinach tej rasy. Nie ma lekarstwa na tę chorobę, która powoduje śmierć kociaka około 8 miesiąca życia. Kot Korat jest również bardzo wrażliwy na wilgoć i duże wahania temperatury. Może to prowadzić do zaburzeń układu oddechowego.
Jeśli chodzi o wyżywienie, ten kot nie jest wielkim zjadaczem, ale może przybrać na wadze z powodu braku ruchu.
Jeśli chodzi o pielęgnację, ponieważ nie ma podszerstka, nie traci włosów, z wyjątkiem okresu linienia, a do pielęgnacji jego sierści wystarczy raz w tygodniu przetrzeć ją miękką rękawicą.
