Rasa pikardyjskiego psa pasterskiego, znana również jako berger picard, wywodzi się ze starożytnego regionu w północno-wschodniej Francji, Pikardii, od którego bierze swoją nazwę. Uważa się jednak, że rasa ta jest znacznie starsza i przypuszcza się, że została sprowadzona do Europy przez Celtów przed wiekami. W czasie II wojny światowej rasa ta była zagrożona wyginięciem i do dziś jest prawie zupełnie nieznana poza Francją, ale okazy można znaleźć również w krajach Beneluksu i północnych Niemczech.
Używany był jako pies pasterski do stada owiec, gdzie jego cechy były bardzo cenione. Dziś pies ten jest głównie psem do towarzystwa i stróżowania, a także wykorzystywany jest jako wsparcie dla obrony cywilnej.
Pierwszy wzorzec dla tej rasy został opracowany dopiero w 1925 roku, kiedy to została ona oficjalnie uznana.
Charakterystyka rasy pikardyjski pies pasterski
Owczarek pikardyjski jest psem zrównoważonym i zdolnym do adaptacji, pełnym energii i bardzo sportowym. Jest to pies rustykalny, bardzo zdecydowany, ale przywiązany do swojego właściciela, ktżry jednak musi być doświadczony i musi wiedzieć, jak radzić sobie z psem, ktżry jest bardzo ognisty, trochę uparty i rżwnież dominujący, jeśli pozostawione do własnych urządzeń. Dlatego szkolenie jest niezbędne dla tej rasy i potrzebuje solidnej edukacji i wielkiej socjalizacji od szczenięctwa, w przeciwnym razie nie dogaduje się dobrze z innymi zwierzętami, zwłaszcza tej samej płci.
Mówi się, że ten pies jest szorstki w charakterze, trochę gwałtowny i surowy w swoich kontaktach z innymi, ale jeśli miał odpowiednią edukację, jest bardzo lojalny, nawet jeśli nie jest bardzo ekspansywny.
Dostosowuje się do wszystkich sytuacji, jest bardzo sportowy i pełen energii, nie jest to więc klasyczny płaski pies, ale musi mieć miejsce, gdzie może spędzić kilka godzin dziennie na świeżym powietrzu. Może żyć na zewnątrz, ale zimą nie wytrzymuje pogody, za to latem wytrzymuje wysokie, gorące temperatury. Lubi jednak żyć w rodzinie i ma dużo cierpliwości, zwłaszcza do dzieci, jest też doskonałym psem stróżującym, a jego instynkt nakazuje mu pozostać w środowisku rodzinnym i chronić jego członków, zwłaszcza dzieci. Może być agresywny w stosunku do obcych, ale niczego się nie boi i jest zadziorny. Bardzo lubi przebywać w wodzie.
Wygląd psa rasy Owczarek Pikardyjski
Owczarek pikardyjski jest psem średnim do dużego, wysokość w kłębie dla samca wynosi średnio od 60 do 65 centymetrów przy wadze od 20 do 26 kilogramów, samica nieco mniej, choć zwykle jest dłuższa niż samce.
Budowa jest solidna, bardzo muskularna i dobrze zbudowana, ale nie jest ciężka. W rzeczywistości jest on zawsze bardzo elegancki, zarówno podczas postoju, jak i w ruchu. Jego wyraz twarzy jest żywy i czujny, a charakterystyczny jest jego wygląd przypominający gryfa. Kończyny są masywne i wyraźnie kościste, ogon jest bardzo długi i zakrzywiony na końcu; w akcji jest noszony wyżej, nie będąc nigdy zakrzywionym na grzbiecie.
Głowa jest dobrze proporcjonalna do reszty ciała, kufa niezbyt długa, ma wąsy i brodę. Oczy są średniej wielkości, zazwyczaj ciemne. Uszy są średnie, szerokie u podstawy i noszone prosto z lekko zaokrąglonymi końcami. Trufla jest czarna.
Sierść jest dość długa, nie jest ani frędzlami, ani płaska, ma około 5 do 6 centymetrów długości i jest odporna na warunki atmosferyczne, ponieważ ma również gruby podszerstek. Kolory futra mogą mieć różne odcienie od czarnego do szarego przechodzącego w ochrę. Może to być również płowy, gazowany płowy lub tygrysi płowy. Niektóre okazy są mieszanką wszystkich tych odcieni.
Zdrowie i pielęgnacja psów rasy owczarek pikardyjski
Owczarek pikardyjski jest bardzo wytrzymałym psem, nie ma szczególnych problemów zdrowotnych charakterystycznych dla rasy. Dysplazja stawów biodrowych występuje u tej rasy w minimalnym stopniu, dzięki doskonałej pracy hodowców. Jak w przypadku wszystkich ras o tej samej wielkości i budowie, należy zwrócić uwagę na skręt żołądka.
Jeśli chodzi o dietę, musi być zawsze pod kontrolą, ponieważ owczarek pikardyjski jest bardzo chciwy, więc jego dieta musi być umiarkowana i nie w czasie wolnym.
Jeśli chodzi o dbałość o jego płaszcz, ten pies musi być regularnie szczotkowane, aby utrzymać podszerstek żywy i uniknąć powstawania węzłżw i splątań, ktżre mogą być bardzo irytujące, a nawet bolesne. Nie traci dużo włosów nawet podczas pierzenia.
