Pochodzenie rasy psów Bichon frisé jest zagubione w mgle czasu i nie jest bardzo jasne. Tam być nawet mówić the okres między 600 600 i 300 600. To wielki podróżnik, był często używany przez żeglarzy jako towar wymienny, dlatego rozprzestrzenił się na cały świat. Które rasy odegrały rolę w rozwoju tej rasy jest niejasne, ale eksperci uważają, że są ślady spanieli wodnych i pudli karłowatych.
Pies ten stał się bardzo popularny w Hiszpanii i prawdopodobnie to właśnie Hiszpanie wprowadzili go na Wyspy Kanaryjskie, skąd też pochodzi jego druga nazwa „Bichon Tenerife”. Wielu hiszpańskich malarzy poświęciło swoje dzieła tej rasie psów, w tym sam Francisco Goya. Ale około 1300 roku zyskał wielką sławę we Francji, gdzie mieszkał na dworze szlacheckim jako pies towarzyszący, a jego popularność osiągnęła szczyt w czasach panowania Henryka III Francuskiego, w drugiej połowie XVI wieku.
Niestety, na początku XIX wieku stracił wiele ze swojej popularności i szybko stał się popularnym psem ulicznym, nawet w cyrku. Ich popularność wzrosła ponownie po I wojnie światowej. Rasa ta została po raz pierwszy sprowadzona do Stanów Zjednoczonych w 1956 roku przez francuską rodzinę Picaultów. W 1973 roku został uznany przez American Kennel Club za psa niesportowego.
Oprócz Bichon frisé, w rodzinie Bichon są jeszcze cztery inne rasy: maltańczyk, bolończyk, hawańczyk i mały lew. Dziś, niestety, ta rasa psów stała się bardzo rzadka i rzadka. Preferowane są pokrewne rasy psów, takie jak maltańczyk, bolończyk i pudel.
Charakterystyka rasy psów Bichon Frisé
Bichon jest idealnym psem do mieszkania i salonu. Wesoły, żywy i zawsze gotowy do zabawy, ma tendencję do głębokiego przywiązania się do swojego właściciela, okazując lojalność i miłość. Przystosowuje się do życia w domu i preferuje je, pod warunkiem, że jest dzielone z rodziną. Ma radosny i zabawny charakter, dlatego bardzo dobrze adaptuje się w rodzinach z dziećmi, dla których staje się niestrudzonym towarzyszem zabaw.
Nie jest to pies stróżujący, ale dzięki swojemu czujnemu temperamentowi jest w stanie szybko ostrzec w razie niebezpieczeństwa. Wymaga jednak codziennych ćwiczeń, dlatego nie nadaje się dla osób starszych lub prowadzących siedzący tryb życia. Cierpi na samotność, dlatego uwielbia przebywać w towarzystwie, szybko zaprzyjaźnia się z nieznajomymi i dobrze współżyje z innymi psami, a nawet kotami.
Jego prosta natura, w połączeniu z faktem, że jest łatwy w szkoleniu i jego wysoki poziom inteligencji, sprawia, że Bichon Frisé jest fantastycznym psem towarzyszącym dla ludzi w każdym wieku. Dlatego nadaje się również dla początkujących właścicieli psów. Jest jednak dość uparty i często nie chce być posłuszny. Jest to mały pies i dlatego musi być przyzwyczajony do socjalizacji z przedstawicielami swojego gatunku, w przeciwnym razie może postrzegać większe psy jako zagrożenie.
Potrzebuje stanowczego, ale łagodnego wychowania, w przeciwnym razie może stać się zbyt uległy i bojaźliwy.
Wygląd rasy psów Bichon Frisé
Jest to bardzo zgrabny piesek, wyglądający jak miękka zabawka, o dostojnym i opanowanym chodzie. Jest niewielkich rozmiarów, o wysokości w kłębie około 20 centymetrów i wadze, która może osiągnąć maksymalnie 7 kilogramów, ale zazwyczaj wynosi około 5 kilogramów dla samca i 4 dla samicy. Jego ogólny wygląd, biorąc pod uwagę jego doskonałe proporcje, przekazuje harmonię.
Kończyny są umięśnione, ciało jest harmonijne i zwinne. Ogon jest uniesiony i puszysty, wyciągnięty. Kufa jest średniej długości, głowa jest spłaszczona w górnej części, trufla jest czarna i okrągła, oczy są czarne i bardzo żywe, uszy opadające i pokryte gęstą sierścią.
Jego cechą szczegżlną jest jego płaszcz, jego włosy są bardzo delikatne i miękkie, raczej długie i kręcone, frisé (stąd nazwa „Bichon Frisé”). Ma tylko biały kolor, a jego cechą charakterystyczną jest to, że nie powoduje alergii. Przy dobrej pielęgnacji sierść może mieć do 10 centymetrów długości i jest bardzo podobna do kozy mongolskiej, do której jest często porównywana.
Zdrowie i pielęgnacja psów rasy Bichon fryzyjski
Bichon fryzyjski jest psem długowiecznym, o średniej długości życia około 14 lat, ale jest podatny na wiele chorób, w tym chorób dziedzicznych. Główne z nich to zwichnięcia, zaćma i epilepsja. Ponadto nie należy zapominać o rutynowych kontrolach wspólnych dla wszystkich ras: szczepieniach ochronnych, zapobieganiu pasożytom, czyszczeniu zębów itp.
Jest to pies delikatny fizycznie i choć ma długą, gęstą sierść, bardzo cierpi z powodu zimna, dlatego zimą dobrze jest przykryć go płaszczem lub swetrem, gdy wyprowadzamy go na dwór, bo wtedy lepiej znosi ciepło.
Ważne jest, aby szczotkować bichona codziennie, aby uniknąć kołtunów i usunąć brud. Nie zrzuca sierści i nie należy go kąpać zbyt często, mniej więcej raz na 40 dni lub gdy jest bardzo brudny. Od czasu do czasu należy oddać go do specjalistycznego centrum cięcia płaszczy, aby zawsze był w porządku.
Jeśli chodzi o żywienie, pies ten może mieć problemy z wagą, jeśli będzie prowadził zbyt siedzący tryb życia. Trzeba go stymulować do ruchu i codziennie zabierać na spacer, żeby się wyładował, a przede wszystkim socjalizować go z innymi psami.
