Rasa psów Leonberger jest dość nowa; została stworzona w pierwszej połowie XIX wieku przez Heinricha Essiga. Był on radnym miejskim w niemieckim mieście Leonberger, niedaleko Stuttgartu. Jego zamiarem było wyhodowanie psa odwzorowującego lwa przedstawionego w heraldycznym herbie jego miasta. Według jego doniesień wykorzystano czarno-białego nowofundlanda, długowłosego bernardyna i pirenejskiego psa górskiego. Później kilka okazów bernardynów i pirenejskich psów górskich zostało skrzyżowanych z hospicjum Wielkiego Świętego Bernarda, do którego następnie wysłał swoje własne okazy na prośbę mnichów, których stado zostało zdziesiątkowane przez chorobę. Tak więc początki rasy są raczej mgliste. Jednak niedawne krzyżówki udoskonaliły wygląd nowej rasy psów.
Teoria ta została obalona przez innych psich ekspertów; według Herberta Schiffmanna, niektóre psy pasterskie znalezione na obszarach kaukasko-alpejskich zostały wykorzystane do stworzenia Leonbergera.
Badania te zakończyły się jednak sukcesem, ponieważ te imponujące psy łączyły w sobie wszystkie najlepsze cechy ras, które zostały wykorzystane i stały się bardzo dobrze znane i sprzedawane na całym świecie. Tak było aż do dwóch wojen światowych. Wraz z nadejściem obu wojen i wynikającej z nich powojennej biedy, bardzo niewielu w Europie mogło sobie pozwolić na utrzymanie tak dużych i wymagających psów, więc ich liczba dramatycznie spadła.
Tylko dzięki kilku miłośnikom lionbergerów udało się uratować tę rasę przed wyginięciem. Ci nieliczni pozostali właściciele połączyli siły i z zaangażowaniem opracowali nową hodowlę rasy. To dzięki nim dziś na całym świecie istnieje wiele stowarzyszeń psów, które hodują to fascynujące i imponujące zwierzę.
Był to również słynny pies; Garibaldi podarował szczeniaka swojej Anicie, a nawet cesarzowa Rosji Elżbieta, czyli księżniczka Sissi, podobno posiadała ich siedem.
Charakter psów rasy Leonberger
Pomimo imponujących rozmiarów, Leonberger jest dobrym i spokojnym psem. Jest opisywany jako zrównoważony, spokojny i rozważny, i bardzo dobrze nadaje się do życia rodzinnego, ponieważ szczególnie lubi dzieci. Ma dużo cierpliwości i wielkie poczucie odpowiedzialności, co czyni go bardzo niezawodnym towarzyszem zabaw.
Bardzo dobrze dostosowuje się do potrzeb swojej rodziny, w razie potrzeby staje się aktywnym psem na długie spacery, psem pracującym, bardzo przydatnym w ratownictwie wodnym. W rzeczywistości ma naturalne predyspozycje do pływania i wody w ogóle. I znowu może być doskonałym psem do towarzystwa, w rzeczywistości rasa ta rozwija głębokie relacje z bliskimi i z tego powodu szczególnie cierpi z powodu samotności. Nie jest to pies niezależny i musi stale uczestniczyć w życiu rodzinnym. Może jednak prowadzić spokojny i zrelaksowany tryb życia, chociaż potrzebuje trochę ruchu. Idealny byłby dla niego dom z dużym ogrodem, gdzie mógłby się wyszaleć.
Ze względu na jego nigdy nie agresywny ani bojaźliwy charakter, można go zabrać do wszystkiego, pomimo jego wielkości. Dostosowuje się i zawsze bardzo spokojnie reaguje na nowe sytuacje i nieznajomych. W swoim środowisku jest doskonałym psem stróżującym, bardzo chroniącym swoją rodzinę.
Jeśli chodzi o wychowanie, rasa ta nie sprawia szczególnych problemów; zazwyczaj bardzo dobrze reaguje na komendy i od początku jest dobrze przygotowany do podporządkowania się swojemu panu. Nadaje się więc szczególnie dla osób, które nie mają dużego doświadczenia w szkoleniu psów, pod warunkiem, że jest ono prowadzone konsekwentnie i spójnie.
Jak już wspomniano, może być używany jako pies ratowniczy; w Austrii i Niemczech jest również używany jako pies lawinowy. Mało szczeka, ale w razie potrzeby broni domu, a w przypadku poważnego zagrożenia dla rodziny może stać się bardzo niebezpieczny. Ze względu na swoje spokojne usposobienie dobrze dogaduje się z rówieśnikami, a także z innymi zwierzętami.
Wygląd psów rasy Leonberger
Leonberger to olbrzymia rasa psów, samiec w kłębie może mieć 80 centymetrów wzrostu i ważyć do 75 kilogramów. Samice są mniejsze, ich wzrost może wynosić od 65 do 75 centymetrów, a waga około 60 kilogramów. Jest to imponujący pies, ale zawsze elegancki, harmonijny i proporcjonalny; jego dumny wygląd i szlachetna postawa z pewnością nie pozostaną niezauważone.
Jest to bardzo silny i muskularny pies o dużych, ale proporcjonalnych kościach. Jego nogi są potężne i muskularne, pokryte futrem z długimi frędzlami. Jego przód jest imponujący pod względem wielkości i siły. Ogon jest długi i zazwyczaj lekko zakrzywiony.
Głowa jest głębsza niż szersza, kufa jest długa, ale nie spiczasta. Kufa, z tendencją do czerni z powodu charakterystycznych czarnych oznaczeń, przypomina niedźwiedzia (jest naprawdę ogromna). Uszy są trójkątne i obwisłe. Oczy są w kształcie migdałów, mają bardzo słodki wyraz i kolor od orzechowego do ciemnobrązowego.
Jego imponujący wygląd potęgują włosy; jest ich tak dużo, że na szyi i klatce piersiowej tworzy się prawdziwa grzywa. Sierść jest długa, średnio miękka do twardej, z gęstym podszerstkiem.
Kolor sierści, z wyjątkiem maski na pysku, która jest czarna, i ciemniejszych końcówek włosów, waha się od lwiej żółci do brązu, rudego, piaskowego i wszystkich gradacji tych kolorów.
Zdrowie i pielęgnacja psów rasy Leonberger
Niestety, średnia długość życia Leonbergera, podobnie jak wszystkich dużych psów, nie jest zbyt długa, osiągając maksymalnie 10 lat, co jest dość rzadkie. Wiele osobników umiera w wieku około 5-6 lat, a czasem nawet wcześniej z powodu dwóch chorób. Pierwsza jest typowa dla rasy; nazywa się dziedziczną polineuropatią leonbergerów, podczas gdy druga to tak zwany mięsak 6-letni, który dotyka również inne średnie i duże rasy. Najczęstszym z nich jest mięsak kości. Ogólnie rzecz biorąc, duże rasy mają znacznie większe ryzyko jego rozwoju niż małe rasy.
Może być podatny na skręt żołądka i dysplazję stawu biodrowego. Jego dieta powinna być dobrze zbilansowana, zachęcając do spożywania witaminy D i wapnia. Będąc chciwym psem, ma tendencję do przybierania na wadze.
Jeśli chodzi o pielęgnację sierści, jest ona dość wymagająca i czasochłonna. Jego długa, gęsta sierść wymaga częstego szczotkowania, aby zapobiec jej skołtunieniu. Pomimo gęstej sierści, wypadanie włosów ogranicza się do dwóch corocznych linienia, ale w tych okresach wypadanie jest obfite.
Źle znosi upały, więc musi być trzymany w cieniu i zawsze mieć dostęp do świeżej wody. Z drugiej strony zimno nie stanowi problemu, a zwierzę to uwielbia śnieg. Zaleca się jednak, aby nie trzymać go w deszczu, ponieważ grozi to infekcją ucha.
